lise yıllarında az mı dinledim judas priest, dio, whitesnake, ac/dc, scorpions, accept, def leppard... hiç bir zaman trash'e kadar uzamadı ama kendi müzik yolculuğumda çok vakit geçirdim bu gruplarla. şimdi bugün, şu an, bu hafta sonu şehrimizde sonisphere gerçekleşiyor, gerçekleşecek (kısmetse) ve ben çok kıskanıyorum. yok, gitmek istedim de gidemedim değil, şu an artık bu tınıları kafam kaldırmıyor ama eğer ki bu tür müziğin takipçisi olsaydım sevinçten uçuyor olurdum. düşünsenize 3 gün arka arkaya kocaman gruplar sahne alacak. ee bazıları içinden "sen de geçen hafta efes one love' gittin, daha ne kıskançlık yapıyorsun?" diye sorabilir. buna cevabım; 1- onun line up'u sonisphere kadar ağız sulandırıcı değildi, 2- daha da önemlisi heavy metal dineyicisi bir çok başka gruptan farklı, onlar yıllar geçse devran değişse de müziklerine sahip çıkıyorlar, müziklerini yaşam biçimlerinin bir parçası yapıyorlar ve deli gibi eşlik ediyorlar. beni en çok etkileyen de bu sahip çıkma durumu. öyle kimse sahnenin karşısına geçip, kollarını bağdaştırıp, "cool" gözükmeye çalışmıyor, olaya katılıyor!!
velhasıl, kıskanıyorum işte var mı diyeceğiiiniiiiiiiiiiiiiiiizzzzz.
\ ıı /
not: hani yıllar yılı herkesin çok sevdiği ama sizin ısınamadığınız gruplar vardır ya, metallica'da benim için onlardan biri. sevemedim gitti bu keretaları. muhtemelen bir şeyleri var ben göremiyorum.
No comments:
Post a Comment