evet, otobüs yolculuğunu tekrar yapmak istersem birilerinin beni engellemesini rica ediyorum. 15 saat dile kolay.
hafta sonu istanbul da olmam gerektiğini anladım biraz önce ama artık çok geç.
babam her akşam saat 6 da çocukları toplayıp onlara plajda antreman yaptırıyor. hepsi saat 2 de babamın peşinden koşmaya başlıyorlar. "engin amca ne zaman antreman yapacağız" diye. süper şekerler, babam da hepsi ile müthiş ilgileniyor. antremanda 1.olanlara kola ısmarlayıp istanbul dan getirdiği wwf eşantiyonlarını dağıtıyor. bence tatilin en önemli olayı budur. babam harika ! onun dışında sabahtan gelip havlu ile şezlong tutup akşamın 4 ünde plaja gelenler ile kavga edip diğer vatandaşların hakkını savunuyor. o tam bir anarşist!!! bu arada annem deli oluyor.
franny ve zooey i okumaya başladım ve çok sevdim.
bu tatilde çoktandır dinlemediğim müziklerimi dinliyorum. yolculuk esnasında tüm pulp albümlerini, bruce un tm albümlerini, biraz nilüfer dinleyerek geçirdim. sahilde ise bugün çoğunlukla pj harvey dinledim.
bugünün ana fikri-
One day
I
Know
There'll be
A place
Called
Home
birgün belki...
4 comments:
cok kiskandim siziii..
Home, home again
I like to be here when I can
When I come home cold and tired
It's good to warm my bones beside the fire...
ama sen de neden dark side of the moon'sun bakiim bu gunlerde?
diilim ki... huzur içindeyim de.. burada söylenen "home" durumları öyle sıcak bir yuva değil de... ait olduğunu hissettiğin bir dünya.. ben de bunu belki bir gün bulabilirim demek istedim. yabancı olmadığım bir yer.
Post a Comment