hafta sonu -çoğunluk talebi üzerine- kalpazanlar adlı "nazilerin yahudilere ettikleri" temalı filmi seyrettim. bu filmde şöyle bir nazi işkencesinden bahsediliyor; naziler yahudilere kendi ayak numaralarından daha küçük numaralı ayakkabılar giydirerek koşturuyorlar, bu koşular sonunda ölenler dahi oluyor. ben bunu duyduğumda içim fena olmuştu ama bugün bu türden bir işkencenin ne kadar feci olduğunu daha iyi anladım. neden? çünkü şimdi ayağıma küçük geldiğine karar verdiğim bir ayakkabı ile tüm iş gününü geçirmek zorunda kaldım. ayy ne kötü bi şi. yürüyemiyosunuz, koşamıyosunuz, tuvalete gitmek zorunda kalmıyım diye dua ediyosunuz.
bu işler de tam jazzy nin müzik sorunsalı sebebi ile tamirde olduğu güne denk geliyo. bak bak. şeytan pabucumu bana ters giydirdi !! işte şimdi anlıyorum ki sevgili dünyalılar, ayaklarımıza küçük gelen ayakkabılar ile 2 gün koşsak gerçekten ölebiliriz.
bir de, bile bile lades diye bir durum vardır. bu ayakkabıyı ilk kez giymiyordum ama- türk tarihi gibi - ben de tekerrür ettirmekten geri kalmadım. bile bile lades benim en favori salaklığımdır. her daim lades her daim lades. sonra bi bakmışım elimde patlamış, pat!!
ders almaz mıyım, almam cicim!!! almıyım kalsın.
No comments:
Post a Comment