OLABİLİRDİ AMA OLMADIM

şu zamana kadar yaşadıklarımdan anladığım kadarı ile;

1. çok iyi bir tenisçi
2. çok iyi bir yüzücü
3. çok iyi sanatçı (tasarım, el işi, resim, moda)
   

olabilirdim. ama olamadım. onun yerine babamın talepleri üzerine voleybolcu oldum. toplam 7 sene voleybol oynadım. sevdiğimi pek söyleyemem vasat bir oyuncuydum ama boyum uzun olduğu için ve babamın da gayretleri sayesinde bu kadar zaman idare ettim. şimdi geriye bakınca keşke daha istekli oynasaydım diyorum, ama bu yıllar sayesinde şimdi spor yaparken zorlanmıyorum ve yaptığım şeyleri beceriyorum ve ilginç olarak da biliyorum ki tenisçi ya da yüzücü olsaydım başarılı olurdum. tenis hocası da öyle diyor. ayrıca üniversite de güzel sanatlar da okusaydım bu da süper olurdu. ayrıca aile ve yatılı okul yaşantılarım daha sağlıklı olsaydı daha dengeli bir insan olurdum. yaşadığımız her gün, geçmişimizin ne kadar önemli olduğunu, çocukluk çağlarının her şeyin başlangıcı olduğunu görüyorum. bu sebeble çocuğu olanların ne kadar büyük bir sorumluluk içinde olduğunu bilmek gerekir.