aslında blog umu kapattım bi süredir ama bazı olayları günlerinde buraya yazdığım için kapalı olduğu zamanda da yazmaya devam etmeye karar verdim. parasol ün kapalı kaldığı zamanın en önemli olayı sergiydi tabii.. 1 nisan günü sergiyi açtık herkesin ilk sergisi !! o yüzden heyecan tufanıydı .. her türlü organizasyonun olduğu gibi sergi açmanın da ne kadar meşekkatli olduğun yaşadım bizzat. insanlar ile iletişim kurmak, istediğini anlatmak, anlatamamak, her şey çok guzel olsun istemek ... derken dudağımda patlayan 3 adet uçuk.. organizasyonel işleri bitirdikten sonra cmts sabahı net copy denen yerde 3 saat geçirmek.. bu kopicideki insanlar hayatımda rastladığım en en suratsız ve sevimsiz insanlar... yani insan bi güler, bi insani belirti gösterir.. sanki adamlar kızılay yardımı yapıyo gibi bi tafra bi naz... cmts nin geri kalan kısmı yani 2 den itibaren gece 11 e kadar süren sergi mekanının tasarımı ve işlerin asımı aşaması.. mekanın sorumlusu melisa ve ben... sanatçı nerde die sormayın.. o yok.. merdivene bin, merdivenden in.. fotoları hizalamaya çalışş.. neyse canımız çıktı. melisa olmasa hiç birini yapamazdım kendisine burdan öpücük... allahtan mekan içimize sindi, duvarlar istediğimiz gibi oldu.. fotolar da çok guzel.. hem içtim hem astım.. bu arada fotoblok arkasına geçirilen kancalı askılar kadar pratik olmayan bi malzeme görmedim.. saçmalık..