her zaman yatağın sağ tarafından kalkıyorum ama artık soldan kalkıcam, böylece belki ters giden herşeyi düze çevirebilirim.. dün kadıköy beyaz fırından aldığım krokanlı bisküviler ve kepekli galetaları, elimde sıkı sıkı tutmama rağmen, sabah kapı girişinde unutup geldim işe. o kadar sinir oldum ki kendime, poşeti unuttuğuma inanamayıp tekrar jazzy e gittim ve tekrar baktım. ama yoktu tabii.. sonra oturdum masama makyaj yapıcam, makyaj çantam yok.. laneth.. o da beyaz fırın poşetinde kaldı.. daha da sinirlendim.. bugün diğerlerinde de ters başladı ve ters gitmemesi için hiç bi sebep göremiyorum.. oh.. gerçekleri kabul edememe gibi bi problemim var benim- bunu anladım bi süre önce.. mesela, hayır- beyaz fırın poşeti aslında arabada- unutmadım onu ben , ya da hayır- aslında ananem ölmedi -bi yerde yaşıyo, yok -bu o kadar kötü bi ilişki diil aslında filan falan ama gerçek nedir; poşet evde, ananem toprak altında, ilişkilerde kötü ne kelime- feciiiiiiiiiii.. hadi yemek..